15.02.2019, 12:52
Aal weer n poar moand leden verscheen t twijde spaigelploatje “Onbekìnde wegen” van De Troebadoers, t soamenwaarkingsprojekt van Alex Vissering, Edwin Jongedijk en Jan Henk de Groot. Ook dizze raais hebben zai weer waark oaflevert dat bie veul luu in de smoak valen zel. De verskes liggen weer lekker in t geheur. Boetendes zit der veul daipte in de teksten en word je goud aan t denken zet.
Dat begunt aal bie t eerste laid “Wat zolstoe doun?” De twijstried woarin Jongedijk zok bevindt, blift vroagen oproupen. De haile tied stoan je in t leven veur keuzes. Blief je bie mekoar of gait elk zien aigen weg? De worsteling van Jongedijk blift onbeantwoord. De slötzin “Achternoa waist aaltied wat te doun” is n woarhaid as n kou.
In “Oma Siepelsju” brengt De Groot ain ode aan zien oma. Nostalgische herinnerns worden oafwisseld mit de haarde werkelekhaid dat opa der nait meer is en t gegeven dat t wat minder wordt as je older worden. Mor oma is der nog laang nait kloar veur om ook noar de heer te goan en put veul kracht oet dat vrouwtje dat elke dag laangs lopt en even heur haand noar heur opstekt. Respekt veur klaainzeun Jan Henk is hier op zien ploats. As je joen oma zo laif bezingen, blift zai vanoet heur stoul veur t roam nog hail laank de schiere dingen van t leven zain.
Vissering is t wel touvertrouwd om n laidje te schrieven over n lutje wicht. Dizze raais nait over n wichie oet zien aigen vertrouwde Westerwolde, moar oet vissersploats Lauwersoog. In “Wichie op de koade” deurklinkt de laifde van n visserswichie veur heur pabbe. t Is aaltied mor weer oafwachten of n schip ook weer noar de vailege thoeshoaven terogge keert. As t wichie din de eerste glimp van de kotter van heur pabbe zugt, veraandert de brandende troane weer hail gauw in ain lach op heur gezicht.
Jongedijk kon nait achterblieven bie Vissering en de Groot deur ook ain laidje te schrieven over zien lutje wicht. As trötse pabbe geniet je van de dingen dij je soamen mit joen dochter doun: boukjes lezen, peerdje speulen, daansen en laidjes zingen. Ains komt de dag dat zai doar te groot veur wordt en de haile wereld veur heur open ligt. In “Kon t aaltied mor zo blieven” dringt de wìnst dij hai loater kriegen zel nou aal tot hom deur. Ain ding veraandert noeit en dat is de laifde veur heur.
Maistied zeggen de teksten van De Groot vot woar t op staait. In “Laidje” let hai zok van de poëtische kaant zain. In schilderachtege woorden beschrift hai zien aigen laifde, ook zoas wie van hom wènd binnen mit hail waarme gevuilens liek oet t haart. Naargens staait wel hai doar mit maint, mor dat kin natuurlek mor veur ain vraauw wezen ...
“Noar hoes”, oetbrocht as single, is n diek van n ploat. Hier let de inhold dails noar zok roaden. Tied veur wat interpretoatiejederij dus. t Liekt ain oetvlocht oet de hoastege wereld woarin wie leven, terogge verlangend noar n tied woarin genieten van de simpele dingen nog hail gewoon was. De zuiktocht noar t gold mislukt, mor gelukkeg is t geluk noeit verdwenen. Hest allaint ain neudeg dij die n spaigel veurholdt en die weer de goie weg noar hoes wiest.
In “De balloade van mien bruier” wordt aal weer n femilielid bezongen, dizze moal postuum. Dit laid van Visssering is n prachteg eerbetoon aan zien bruier. Nait zwoarmoudeg, mor gewoon zoas t is. Schiere herinnerns aan ain de haile wereld beraaizende bruier dij Vissering tot zien muziekkarrière aanpittjet het. t Laid eindigt mit n beeldende vergelieken tussen zien bruier en ain Amerikoanse klassieker van schriever Ernest Hemingway.
Muzikoal gezain is “Rooie wien” ain van de staarkste laidjes. t Leven bestaait veur elk oet hail veul hoogte- en daiptepunten. Of der nou geluk is of pien, der is aaltied wel “Rooie wien”. De versie oet de theoaterveurstellen “Appeltoarde en rooie wien” was klaain en gemoudelk, mor de ploatversie let zain dat De Troebadoers noar n hogere dimensie stiegen as zai wat instrumenten touvougen. Dit verske liekt doardeur n veuroetblik noar n toukomst mit ekstroa muzikoale begelaiden bie live optredens.
Wieze woorden stoan in de gevuilege balloade “As dammeet din mien ìnde komt”. De ainegste zekerhaid in t leven is dat der oeit n ìnde aan komt. De Groot geft joe de wieze road om t leven te vieren zo laank as je dat in goie gezondhaid kinnen en om goud veur mekoar te wezen, want as t ain veur twaalm is, is t doarveur te loat. Mit dit laid kinnen gain ain doar om hìn en wordt elkenain deur tekstschriever flink aan t denken zet.
Jongedijks indrokwekkende, donkere stem komt hail goud tot zien recht in t titellaidje “Onbekìnde wegen”. Het laid is ain zuiktocht noar t onbekìnde. Noa stoere wegen wordt t noeit meer zoas t was, mor komt aan t ìnde toch elke moal alles weer goud. Noarmoate t laid op glee komt, wordt duudelk dat de inzet van meer instrumenten zien woorden hail veul kracht bie zet.
“Spul wat waarkt” en “Mien schierste foto van die” geven ook stof tot noadenken. Baide laidjes binnen n klaain minpuntje. Het liekt of Alex inspiroatsietjederij kregen het van Guy Clark, mor jammergenog binnen t sikkom letterleke vertoalens van zien “Stuff that Works” en “My favourite picture of you”. Wat veur de ain kunstege en knappe vertoalens binnen, binnen veur de aander laidjes dij misstoan bie de kracht van Jongedijk en De Groot heur teksten en Visserings aigen aandere roake teksten op dit spaigelploatje. t Paast ook nait in de riege teksten dij hai zulf aal schreven het, want der binnen aal hail wat prachtege en gevuilege teksten oet zien penne rolt.
“Onbekìnde wegen” is n spaigelploatje dat je voaker heuren mouten. Elke moal as je luustern, heur je weer wat nijs en wordt t van meer weerde. De Troebie Brothers hebben n produkt oaflevert woaroet bliekt dat de wegen dij zai insloagen hailemoal nait zo onbekìnd binnen. Net as de veurege spaigelploat gait t hier ook weer om de klaaine dingen in t leven. Zai binnen ook dizze raais weer hail dicht bie zokzulf bleven en vuil je deur de haile ploat hìn de laifde veur heur noasten, moar ook veur de muziek in t algemain en heur aigen laidjes. Vol melancholie waiten zai luusteroars te roaken mit gevuilege teksten, sums mit ain lach en wat voaker mit ain troan.
As je wel ais bie n optreden van De Troebadoers west binnen, wait je dat aanmekoarproatjederij van de laidjes hail wat touvougt aan de gezellege hoeskoamersfeer dij zai aingoal weer waiten hìn te zetten. Gek genog mis je dat nait bie t luustern noar dizze laidjes. Der is roemte veur n aigen interpretoatsie en veur t geven van n aigen kleur. De andere kracht van dit trio is dat je gain van de drij wegloaten kinnen. Vissering liekt nait op te valen, moar dat is n kunst dij hai hail goud verstaait. Zai vuilen en vullen mekoar hoarzuver aan: de soamenzang staait as n hoes, de vokoale oethoalen van De Groot waiten indrok te moaken, alledrij roaken zai de gevuilege snoar en ook de roemte dij zai mekoar geven, moakt dit beslist tot n aanroader dij in de ploatenkaast van de laifhebber van streektoallaidjes nait mag ontbreken. Oardeg wat laidjes binnen muzikoal zo staark dat zai ain Troebie Tour mit band veurspellen. Wat ons aangait, mag dij der kommen.
Dat begunt aal bie t eerste laid “Wat zolstoe doun?” De twijstried woarin Jongedijk zok bevindt, blift vroagen oproupen. De haile tied stoan je in t leven veur keuzes. Blief je bie mekoar of gait elk zien aigen weg? De worsteling van Jongedijk blift onbeantwoord. De slötzin “Achternoa waist aaltied wat te doun” is n woarhaid as n kou.
In “Oma Siepelsju” brengt De Groot ain ode aan zien oma. Nostalgische herinnerns worden oafwisseld mit de haarde werkelekhaid dat opa der nait meer is en t gegeven dat t wat minder wordt as je older worden. Mor oma is der nog laang nait kloar veur om ook noar de heer te goan en put veul kracht oet dat vrouwtje dat elke dag laangs lopt en even heur haand noar heur opstekt. Respekt veur klaainzeun Jan Henk is hier op zien ploats. As je joen oma zo laif bezingen, blift zai vanoet heur stoul veur t roam nog hail laank de schiere dingen van t leven zain.
Vissering is t wel touvertrouwd om n laidje te schrieven over n lutje wicht. Dizze raais nait over n wichie oet zien aigen vertrouwde Westerwolde, moar oet vissersploats Lauwersoog. In “Wichie op de koade” deurklinkt de laifde van n visserswichie veur heur pabbe. t Is aaltied mor weer oafwachten of n schip ook weer noar de vailege thoeshoaven terogge keert. As t wichie din de eerste glimp van de kotter van heur pabbe zugt, veraandert de brandende troane weer hail gauw in ain lach op heur gezicht.
Jongedijk kon nait achterblieven bie Vissering en de Groot deur ook ain laidje te schrieven over zien lutje wicht. As trötse pabbe geniet je van de dingen dij je soamen mit joen dochter doun: boukjes lezen, peerdje speulen, daansen en laidjes zingen. Ains komt de dag dat zai doar te groot veur wordt en de haile wereld veur heur open ligt. In “Kon t aaltied mor zo blieven” dringt de wìnst dij hai loater kriegen zel nou aal tot hom deur. Ain ding veraandert noeit en dat is de laifde veur heur.
Maistied zeggen de teksten van De Groot vot woar t op staait. In “Laidje” let hai zok van de poëtische kaant zain. In schilderachtege woorden beschrift hai zien aigen laifde, ook zoas wie van hom wènd binnen mit hail waarme gevuilens liek oet t haart. Naargens staait wel hai doar mit maint, mor dat kin natuurlek mor veur ain vraauw wezen ...
“Noar hoes”, oetbrocht as single, is n diek van n ploat. Hier let de inhold dails noar zok roaden. Tied veur wat interpretoatiejederij dus. t Liekt ain oetvlocht oet de hoastege wereld woarin wie leven, terogge verlangend noar n tied woarin genieten van de simpele dingen nog hail gewoon was. De zuiktocht noar t gold mislukt, mor gelukkeg is t geluk noeit verdwenen. Hest allaint ain neudeg dij die n spaigel veurholdt en die weer de goie weg noar hoes wiest.
In “De balloade van mien bruier” wordt aal weer n femilielid bezongen, dizze moal postuum. Dit laid van Visssering is n prachteg eerbetoon aan zien bruier. Nait zwoarmoudeg, mor gewoon zoas t is. Schiere herinnerns aan ain de haile wereld beraaizende bruier dij Vissering tot zien muziekkarrière aanpittjet het. t Laid eindigt mit n beeldende vergelieken tussen zien bruier en ain Amerikoanse klassieker van schriever Ernest Hemingway.
Muzikoal gezain is “Rooie wien” ain van de staarkste laidjes. t Leven bestaait veur elk oet hail veul hoogte- en daiptepunten. Of der nou geluk is of pien, der is aaltied wel “Rooie wien”. De versie oet de theoaterveurstellen “Appeltoarde en rooie wien” was klaain en gemoudelk, mor de ploatversie let zain dat De Troebadoers noar n hogere dimensie stiegen as zai wat instrumenten touvougen. Dit verske liekt doardeur n veuroetblik noar n toukomst mit ekstroa muzikoale begelaiden bie live optredens.
Wieze woorden stoan in de gevuilege balloade “As dammeet din mien ìnde komt”. De ainegste zekerhaid in t leven is dat der oeit n ìnde aan komt. De Groot geft joe de wieze road om t leven te vieren zo laank as je dat in goie gezondhaid kinnen en om goud veur mekoar te wezen, want as t ain veur twaalm is, is t doarveur te loat. Mit dit laid kinnen gain ain doar om hìn en wordt elkenain deur tekstschriever flink aan t denken zet.
Jongedijks indrokwekkende, donkere stem komt hail goud tot zien recht in t titellaidje “Onbekìnde wegen”. Het laid is ain zuiktocht noar t onbekìnde. Noa stoere wegen wordt t noeit meer zoas t was, mor komt aan t ìnde toch elke moal alles weer goud. Noarmoate t laid op glee komt, wordt duudelk dat de inzet van meer instrumenten zien woorden hail veul kracht bie zet.
“Spul wat waarkt” en “Mien schierste foto van die” geven ook stof tot noadenken. Baide laidjes binnen n klaain minpuntje. Het liekt of Alex inspiroatsietjederij kregen het van Guy Clark, mor jammergenog binnen t sikkom letterleke vertoalens van zien “Stuff that Works” en “My favourite picture of you”. Wat veur de ain kunstege en knappe vertoalens binnen, binnen veur de aander laidjes dij misstoan bie de kracht van Jongedijk en De Groot heur teksten en Visserings aigen aandere roake teksten op dit spaigelploatje. t Paast ook nait in de riege teksten dij hai zulf aal schreven het, want der binnen aal hail wat prachtege en gevuilege teksten oet zien penne rolt.
“Onbekìnde wegen” is n spaigelploatje dat je voaker heuren mouten. Elke moal as je luustern, heur je weer wat nijs en wordt t van meer weerde. De Troebie Brothers hebben n produkt oaflevert woaroet bliekt dat de wegen dij zai insloagen hailemoal nait zo onbekìnd binnen. Net as de veurege spaigelploat gait t hier ook weer om de klaaine dingen in t leven. Zai binnen ook dizze raais weer hail dicht bie zokzulf bleven en vuil je deur de haile ploat hìn de laifde veur heur noasten, moar ook veur de muziek in t algemain en heur aigen laidjes. Vol melancholie waiten zai luusteroars te roaken mit gevuilege teksten, sums mit ain lach en wat voaker mit ain troan.
As je wel ais bie n optreden van De Troebadoers west binnen, wait je dat aanmekoarproatjederij van de laidjes hail wat touvougt aan de gezellege hoeskoamersfeer dij zai aingoal weer waiten hìn te zetten. Gek genog mis je dat nait bie t luustern noar dizze laidjes. Der is roemte veur n aigen interpretoatsie en veur t geven van n aigen kleur. De andere kracht van dit trio is dat je gain van de drij wegloaten kinnen. Vissering liekt nait op te valen, moar dat is n kunst dij hai hail goud verstaait. Zai vuilen en vullen mekoar hoarzuver aan: de soamenzang staait as n hoes, de vokoale oethoalen van De Groot waiten indrok te moaken, alledrij roaken zai de gevuilege snoar en ook de roemte dij zai mekoar geven, moakt dit beslist tot n aanroader dij in de ploatenkaast van de laifhebber van streektoallaidjes nait mag ontbreken. Oardeg wat laidjes binnen muzikoal zo staark dat zai ain Troebie Tour mit band veurspellen. Wat ons aangait, mag dij der kommen.